Próżne nadzieje, za chmurą się skryło, zmęczone, senne oczka zmrużyło.

Z trawnika zniknęły resztki śniegu żałosne, teraz czas na porządki by zachęcić tym wiosnę.

Wiosna

Już nadchodzi ciepła wiosna,
lecz nie spieszy jej się bardzo w strugach deszczu moknie sosna,
gdy słoneczko świeci,  patrzą na nią dzieci.
Dzisiaj leje, wiatr zacina, czyżby powracała zima?
Śniegiem w oczy  prószy, a zajączek tuli uszy.
Dość już tego! Niech topią się śniegi, w ogrodzie zakwitły dziś przebiśniegi.
Od rana wróble radośnie ćwierkają, serdecznie wiosnę tu zapraszają.
Z nadzieją  patrzą dzieci, czy na niebie słonko zaświeci?
Próżne nadzieje, za chmurą się skryło, zmęczone, senne oczka zmrużyło.
Rano niespodzianie zapukało do mych drzwi, nareszcie przyszły cieplejsze dni.
Z trawnika zniknęły resztki śniegu żałosne, teraz czas na porządki by zachęcić tym wiosnę.
Z dalekich krajów ptaki zlatują, i nowe domki dla piskląt budują.
Każdy  rozśpiewany i radosny, z nadejścia upragnionej wiosny.

Jest zmęczony, ledwie toczy, pot mu zalał czoło, oczy.
Wielbłąd pyta: co ty robisz? na tej dyni nie zarobisz!

Co nazbierał, to podjadał i pod nosem sobie gadał...
Tyle pestek, takie grube, ale niezły mam dziś jubel.

Gdy zajączek pod palmą spał, nagle z hukiem wypadł strzał.
Mały szarak cały drży, a pod palmą gonią psy!

Zając z siebie bardzo rad, że zgubiły pieski ślad.
Wracał z wydm zmęczony, ujrzał pod lasem zagony.

Pomyślał sobie, przyjdzie ktoś może, duże warzywo wyrwać pomoże.
Szarak wie choć jeszcze mały, że warzywa sił mu dodały.